De gijzeling door Zuid-Molukse actievoerders van 105 leerlingen en 5 leerkrachten in de openbare lagere school in Bovensmilde in 1977 had grote impact; internationaal, nationaal, maar vooral lokaal. Een indertijd veel gehoord gezegde was: ‘Een trein kun je wegslepen, een heel dorp niet.’ Dat bleek in de jaren erna. De traumatische ervaring die veel betrokkenen, familie, omwonenden en dorpsgenoten opdeden, werd lang niet door iedereen verwerkt. Hoewel deze zogeheten ‘late gevolgen van gijzelingen’ steeds manifester werden, was er vaak geen herkenning, noch acceptatie van deze nasleep van en door ex-gegijzelden en hun omgeving. Dit leidde hier en daar soms tot schrijnende persoonlijke situaties.
De missie van stichting De school van Bovensmilde is betere kansen te creëren voor tijdige herkenning, erkenning en heling van nog aanwezige psychotrauma’s als gevolg van de schoolgijzeling in Bovensmilde.
We willen de stilte rond de schoolgijzeling – en de effecten daarvan op individuen en de Bovensmildeger gemeenschap – achter ons laten, en het ontstane taboe op ‘spreken over’ laten verdwijnen door persoonlijk, open en integer over de geschiedenis te communiceren.
Daarnaast spannen we ons in om zoveel mogelijk tastbare en niet-tastbare herinneringen aan de schoolgijzeling en haar gevolgen te verzamelen, te selecteren, te bewaren en te ontsluiten; als ‘rentmeester’ van een bijzonder stuk Nederlandse historie.
Dit doen we voor ex-gijzelaars die behoefte hebben aan meer feitenmateriaal – bijvoorbeeld voor persoonlijke verwerking – en om informatie, kennis en ervaring over (de gevolgen van) de schoolgijzeling aan te bieden aan personen en organisaties die hier om wetenschappelijke en/of maatschappelijke redenen belangstelling voor hebben.
Loading 
